دوشنبه، اردیبهشت ۲۷

سرمقاله: روز کارگر/ روز معلم


1- امسال روز کارگر و معلم را در حالی سپری کردیم که عده ی زیادی از کارگران و معلمان به خاطر خواسته های به حق خود از کار اخراج و یا زندانی شده اند. عده ی زیادی از دانشجویان که کارگران و معلمان آینده و فرزندان کارگران و معلمان امروز هستند ، نیز یا از تحصیل محروم شده اند و یا در زندان به سر می برند. کارگران ، حقوق بگیران و مزدبگیران، کارگران یدی و فکری که چیزی جز نیروی کار خود برای فروش ندارند ، اکثریت قاطع جامعه ی امروزی ما را تشکیل می دهند. حال این سوال مطرح است که چرا باید همواره عده ای از آنان در زندان باشند، عده ای اخراج شده و در تهدید گرسنگی و بی خانمانی باشند و عده ای از آنها نیز به خاطر اعتراضات به حقشان مورد اصابت گلوله قرار گرفته و کشته شوند یا به زندان فرستاده شده و مورد بدترین شکنجه ها و تجاوزها قرار گیرند و یا به اعدام و حبس های طولانی محکوم شوند. مگر آنها چه می گویند که زورمداران و قدرت طلبان این چنین با آنان برخورد می کنند؟

زنان کارگر، قربانيان خاموش حوادث شغلی

در سال ۱۳۸۲، ۱۶ هزار و ۲۸۳ نفر و در سال ۱۳۸۳، ۱۸ هزار نفر در حين کار دچار حادثه شده‌اند و ۸۳ نفر جان باخته‌اند. در سال ۱۳۸۴ بيش از ۲۰ هزار کارگر آسيب ديده‌اند. در سال ۱۳۸۵، بيش از ۲۱ هزار و در سال ۱۳۸۶ با رشد معادل ۹ درصد تعداد حوادث کار ۲۳ هزار مورد شده است. در سال ۱۳۸۷ جمعا، ۲۲ هزار ۱۳۴ حادثه کار، ثبت شده است که سهم زنان فقط ۳۱۵ نفر گزارش شده است. در سال ۱۳۸۸ آمار حوادث شغلی را فقط ۹ هزار و ۸۵۹ نفر اعلام شده است. در گزارش خبرگزاری کار ايران مي‌خوانيم اين آمار مربوط به بيمه شدگان است و در سال گذشته فقط ۱۵۹ زن کارگر آسيب ديده‌اند. اما در آمارهای غیر رسمی:

اطلاعیه سندیکای کارگران شرکت واحد و محکوم کردن اعدام ها

اعدام و ارعاب محکوم است

ما در ماتم معلمي هستيم که ابزارش گچ و قلم بود و کودکاني را تعليم مي داد که بسياري از آن‌ها شبها گرسنه سر بربالين مي گذاشتند. جرم او دفاع از حقوق بشر بود. جرمي که در صد سال گذشته بسياري را در خاک و خانواده‌هايي را در ماتم فروبرده است. در چهار سال گذشته بسياري از نهادهاي ملي و بين المللي زنداني بودن فرزاد کمانگر را محکوم کرده و مهمتر از آن خواهان رسيدگي قانوني و بيطرف به پرونده اش بودند، نمايندگان سازمان هاي جهاني در چندين نوبت خواستار اعزام هياتي براي ديدار مستقيم با او شدند، که هيچ‌گاه مورد موافقت قرار نگرفت.

بيانيه‌ى كانون نويسندگان ايران در محكوميت اعدام‌هاى اخير

"كريه" اكنون صفتى اَبتَر است
چرا كه به‌تنهايى گوياى خون‌ْتشنگى نيست.

آري، به‌راستى واژه‌ها از بيان اين همه زشتى و پلشتى كه پيرامون ما موج مي‌زند، ناتوان‌اند. باز هم خون و خون‌ريزي، باز هم خونْ‌تشنگي، باز هم اعدام؛ و اين بار اعدام پنج زندانى با هم: شيرين علم‌هولي، فرزاد كمانگر، فرهاد وكيلي، على حيدريان و مهدى اسلاميان.

گزارش مراسم روز جهانی کارگر 1 می 1389

در تهران، اطراف میدان انقلاب از صبح در محاصره ی نیروهای امنیتی اعم از یگان ویژه، پلیس و لباس شخصی ها ی اطلاعاتی درآمده بود . همچنین صدها تن از نیروهای امنیتی در ورودی وزارت کار، تا خیابان بهبودی، به سمت شمال، خیابان جیحون تا آذربایجان و آذربایجان تا رودکی، تمامی خیابان های اعلام شده توسط شورای برگزاری برای مراسم را به محاصره در آوردند. در بخش شمالی محوطه ی وزارت کار نیز چندین ماشین سرکوب و صدها نیروی امنیتی آماده به حمله حضور داشتند. همچنین در محوطه ی پلیس راهنمایی رانندگی نبش تقاطع انقلاب-رودکی در حدود بیست ماشین یگان ویژه ی سرکوب آماده به حمله بودند و نیروهای آنان نیز در حالت آماده باش به سرمی بردند. در یک مرحله موتور سواران سراپاپوشیده، به صورت چراغ روشن به قصد ارعاب مردم و ضرب و شتم حاضرین در پیاده روهای خیابان های مسیر برنامه به حرکت درآمدند. در ساعت شش و نیم عصر هنگامی که تعدادی از حاضرین شعارهای اعتراضی سر دادند، مورد حمله ی نیروهای سرکوبگر قرار گرفتند. برخی شعار های آنان بدین قرار بود: ”مرگ بر دیکتاتور“،“کارگر زنده باد ”..هم چنین در ابتدای خیابان جیحون شعارهای ” آزادی و عدالت این است شعار ملت ” سر داده شد که جمعیت مورد تهاجم نیروهای سرکوبگر سرمایه داری اسلامی قرار گرفت. نیروهای سرکوب حتا به ضرب و کتک کاری تعدادی از زنان مسن پرداختند. هم چنین در محل مراسم و در مقابل وزارت کار در حدود 15 نفر که اکثرا جوان بودند توسط نیروهای امنیتی دستگیر شدند و توسط ماشین مخصوص که نوعی زندان متحرک است از مسیر منتهی به میدان انقلاب به مکان نامعلومی منتقل شدند.

مبارزات کارگران بیکار در سال 1358

یکی از بزرگترین مشکلات بعد از بهمن 57 موج بیکاری بود که به دلیل تعطیلی کارگاه ها و کارخانه ها، فرار کارفرماها و صاحبان صنایع مختلف و... بوجود آمده بود. طبق آمارهایی که در روزنامه ها به نقل از رییس کل بانک مرکزی منتشر شد حدود سه و نیم میلیون بیکار در جست وجوی کار بودند که 9درصد جمعیت کشور را شامل می شدند. در خبری در 21 اسفند ماه آمده که در کمتر از 15 روز تنها 150هزار بیکار به استانداری آذربایجان شرقی مراجعه کردند. بسیاری از این کارگران اخراج شده بودند چرا که در اعتصابات قبل از بهمن 57 شرکت داشته و در محل کار خود حاضر نشده بودند. در پی شکایات زیاد کارگران مبنی بر نپرداختن دستمزدها وکمی آن، در 28 اسفند ماه آقای خمینی به وزیر کار دستور داد تا حقوق عقب افتاده کارگران سراسر کشور پرداخت شود.

در پارک لاله

خ ف

برای دستگیر شدگان پارک لاله

یک باره تاریک شد هوا

و برق از سرِ درخت ها پرید

توفان

هشدار داده بود.

تهاجم همه جانبه ی سرمایه و مساله ی دستمزد

سعید فروغی

دراسفندماه هر سال شاهد تحرکات و التهاب زیادی در بین کارگران و جنبش کارگری و رهبران عملی آنان هستیم. در این مقطع زمانی مساله چگونگی افزایش دستمزد و تعیین حداقل ل دستمزد در دستور کار دولت وکارفرمایان قرار می گیرد تا به بحث و بررسی پیرامون آن میپردازند. در این روند شورایی مرکب از سه نفر از نمایندگان دولت به سرپرستی وزیر کار و دو سه نفر از نمایندگان منتخب کارفرمایان و سه نفر از نمایندگان شوراهای اسلامی کار به نمایندگی به اصطلاح کارگران بر اساس آمارها و ارقامی که بانک مرکزی در رابطه با نرخ تورم و... ارائه می نماید به مساله تعیین حداقل دستمزدها و چگونگی افزایش یا تثبیت دستمزدها پرداخته و آن را اعلام می دارند. نتیجه چنین جلسات و تصمیماتی درعمل هیچ دستاورد و نکته ای برای کارگران جز تشدید فقر و فلاکت و بهره کشی نداشته و علی رغم مخالفت ها و اعتراضات گوناگون کارگران ، جمهوری اسلامی کارخودش را انجام داده و با نهایت قساوت و بدون کمترین توجهی تصمیمات خود را به صورت قانونی ضد کارگری اعمال کرده است.

برگی از تاریخ جنبش کارگری ایران

اول ماه مه 1358

یکی از پرشکوه ترین و بهترین دوران فعالیت های کارگران در ایران ساله ای 57 تا 60 می باشد. کارگران در این چند سال گام های بلندی در مسیر آزادی و حق خواهی برداشتند. اما به دلیل سرکوب شدید و نابودی و قتل عام تمام بیشتر فعالین آن روزها، و همچنین نابودی تمام نشریات و اسناد سازمان ها در آن سالها، کمتر اطلاعی از آنروزها در دست است. انچه می خوانید بخشی از بزرگترین جشن اول ماه در اردیبهشت سال 58 در تهران و سایر شهرستان ها برگزار شد. از روزها قبل همه ی کارگران ، سازمان های سیاسی و کارگری و تشکل های کارگری در تدارک این روز بودند. مراسم این روز در چندین نقطه از تهران و به دعوت گروه های مختلف برگزار شد.

نمایندگان کارگران بیکار و اخراجی و بیکار بیش از 20شهر کارگری پس از سه روز بحث وبررسی پیرامون رویارویی با مشکل بیکاری در پنجم اردیبهشت در اجتماع بیش از یک هزار تن کارگر بیکار و اخراجی قطعنامه ای صادر کردند. در این قطعنامه در مورد مراسم اول ماه مه چنین آمده است:

گفت و گو های خودمانی

مصاحبه های خودمانی درباره ی هدفمند کردن یارانه ها

رفت و آمد با مترو را علی رغم شلوغ بودن و توام بودن با اعمال شاقه اش خیلی دوست دارم. نه فقط به خاطر اینکه امن ترین، راحت ترین، منظم ترین و ارزان ترین وسیله ی حمل و نقل عمومی است ( هر چند به خاطر باندبازی ها و جناح بندی های سیاسی و کمبود بودجه و سوء مدیریت علامت سوال جدی در تمام موارد فوق دیده می شود) بلکه بیشتر برای اینکه از ترافیک نفرت انگیز و اعصاب خرد کن تهران هم خبری نیست ومردم در صورت مشاهده فضای مناسب خیلی راحت و سراست حرف دلشان را بر زبان می آورند. گویا هیچ نهاد و دوربین و ماموری وجود ندارد.علی رغم حرکت مترو در زیرزمین در بعضی خطوط، مردم زمینی ترین خواست ها و نظرات خود را در گفت و گوها مطرح می کنند.

هر كسي هم رزمي، هم خشمي، هم رنجي دارد

ویکتور خارا/ احمد شاملو

هر كسي هم رزمي هم خشمي هم رنجي دارد

هر كسي هم بزمي هم دستي هم گنجي دارد

آن كه با تو

با تو

هم رزم است

مي خواهد با تو پيروز شود بر دشمن

چکامه ای بر گرانی ها و حذف یارانه ها

مدت هاست که بحث های زیادی در مورد حذف یارانه ها در همه جا به گوش می رسد یا در مطبوعات چاپ می شود. یکی از شگردهای جدید متفکران و برنامه ریزان سرمایه داری است که قبل از اجرایی کردن طرح های این چنینی، که مقاومت مردم را در پی خواهد داشت، تا حدودی این بحث ها را دامن می زنند تا از نظر ذهنی مردم را آماده ی پذیرش آن کنند و چون هنوز اجرایی نشده است، مسلما اعتراضات مردمی در حد حرف و مقاله خواهد بود. پس به این طریق، به خیال خود این سوپاپ اطمینانی خواهد بود که بخشی از اعتراضات را به این طریق ، به تدریج و قبل از موعد دامن می زنند تا از انفجار نهایی جلوگیری کنند. پخش شایعه ی آن، دامن زدن به آن، تکذیب آن، فرصتی را برای آنان فراهم می کند تا نظرات مردم را بسنجند و رفتارها و عکس العمل های مردم را پیش بینی کنند و سپس بر مبنای آن برنامه ریزی اجرایی دقیق تری از آن داشته باشند.

خواسته های کارگران در گذر تاریخ

قطعنامه های اول ماه مه (1388-1307)

جشن اول ماه مه سال 1307

به نقل از مجله ستاره سرخ، ارگان تئوریک حزب کمونیست ایران این جشن ماهیتی سیاسی داشت و از طرف آن حزب برگزار شده بود. در اعلامیه ای که برای دعوت پخش شده بود، رضا خان آلت دست و عامل امپریالیسم انگلستان معرفی شده بود. و کارگران دعوت شده بودند تا مبارزه ی خود را علیه سلسله پهلوی تشدید کنند. در این روز بر اثریورش پلیس صدها کارگر مبارز دستگیر شدند، در این روز کارگران خواست های زیر را مطرح کردند:

کانون مستقل بیکاران اندیمشک

اسفند 1358

در شهرستان ها نیز کارگران، دیپلمه ها و فارغ التحصیلان بیکار تجمعاتی را برای رسیدن به خواست هایشان انجام می دادند. تا اواسط خرداد ماه کارگران بیکار تبریز، مهاباد، ساری، آمل، شیراز، اصفهان، ایلام، گنبد کاووس، رشت، آبادان، اصفهان و شهرهای دیگر نیز تحصن و تجمعات و تظاهرات بسیاری برپا کردند. بارها این تظاهرات ها به درگیری کشیده شد. به طوری که در تظاهرات کارگران بیکار اصفهان یک تن کشته و 4 تن مجروح شدند. در پی آن گروهی از کارفرمایان کارگاه ها آمادگی خود را برای بکار گرفتن تعدادی از کارگران بیکار اعلام کردند. همچنین شهرداری نیز تعدادی از کارگران بیکار را برای پاک سازی شهر بکار گرفت و اقداماتی برای ایجاد کار برای بقیه کارگران انجام شده است. کارگری که جان خود را از دست داد ناصر توفیقیان نام داشت.

نام مرا تمام جهان می‌داند

نام مرا تمام جهان می‌داند،
نامی به سادگی خاک
نامی به روشنی آفتاب و آب.


من هستم!
در ”کيپ تاون”

طرح 1

ف. ب.

هراسم که رسید

از شاخه –

فرو می ریزد

و تو خواه یا ناخواه

مالک ِ آن خواهی شد


طرح 2

سفره ام بی رنگ است

از هراس ِ داس

فریادم را –

نقاشی نمی کنم

شنبه، اردیبهشت ۲۵

شماره هفتم نشریه دانشجویی جهان نوین منتشر شد

شماره هفتم نشریه دانشجویی جهان نوین منتشر شد.
برای دانلود نسخه پی دی اف نشریه، روی لینک زیر right click ---> save target as کنید:


و یا با ایمیل نشریه، تماس بگیرید:

jahanenovin@gmail.com

ما را در انتشار نشریه، یاری کنید