هرچند عده ای از مسئولان دولتی، از بی تاثیر بودن تحریم ها بر ایران صحبت می کنند، اما برخی دیگر از آنها، از جدی بودن آن و تاثیر زیاد بر زندگی مردم خبر می دهند. آنچه در واقع امر جریان دارد، حاکی از گران تر شدن کالاها و خدمات و سقوط زندگی مردم است.
آمارها به صورت وحشتناکی از کمبود کالاها و بالا رفتن تورم حکایت می کند، در حالی که دولت مردان هنوز هم بر آن تاکید دارند که هدفمند کردن یارانه ها، تاثیر چندانی بر زندگی مردم ندارد. هم اکنون هدفمند کردن یارانه ها، پیش از اعلام رسمی اجرای طرح، در بسیاری از زمینه ها به اجرا در آمده است.
با کاهش سهمیه بنزین هر ماشین سواری به دو لیتر در روز، قیمت هر لیتر بنزین، عملا برای همگان400 تومان است؛ البته به جز برای عده ای خاص و یا سهمیه داران و خانواده شهدا و دولت مردان.
قبض های برق با افزایش سرسام آور، اما به صورت گزینشی و نه همگانی، برای مردم ارسال می شود تا از قبل، مردم را در برابر افزایش قیمت آن تا حدی واکسینه(!) کنند. قیمت برق، با اعلام رسمی آن برای صنایع به قیمت کیلوواتی 45 تومان، گران تر از قیمت جهانی و منطقه ای آن شده است، زیرا قیمت برق در کشورهایی مانند ترکیه و آذربایجان، کمتر از 30 تومان برای هر کیلووات است.
قند و شکر، روغن، گوشت و مایحتاج اصلی مردم، گران تر از قیمت جهانی آن است. هم اکنون قیمت گوشت قرمز در کشورهای همسایه حدود 6 هزار تومان است، اما در ایران، به طور متوسط حدود 12 هزار تومان است. گندم نیز که قیمت جهانی آن حدود 250 تومان است، به نانوایان آزاد پز، به قیمت 400 تومان فروخته می شود تا نان آزاد بپزند. نانوایی های آزادپز در سراسر کشور، در حال گسترش هستند و هر روزه بر تعداد آنان افزوده می شود.
بدین ترتیب، دولت ایران مدت هاست که به تدریج حذف یارانه ها (به قول خودشان هدفمند سازی یارانه ها) را، که از طرح های تحمیلی صندوق بین المللی پول و بانک جهانی برای آزاد سازی اقتصاد است، شروع کرده است.
دولت مردان ایران در فضای تحریم، با عجله می خواهند بگویند که برای پیوستن به بازار آزاد و یا پیاده کردن طرح های صندوق بین المللی پول، آمادگی کامل دارند، تا شاید از این طریق، بار فشار تحریم را بر خود کمتر کنند، غافل از آنکه در چنین فضایی، هر گونه گامی که در مقابله با مردم و فشار بیشتر بر آنها برداشته شود، نه تنها وضعیت آنها را تحکیم نمی مند، بلکه دره عمیق میان حاکمان و مردم را عمیق تر می کند.
می گویند ساروتقی (تقی سرخ مو) حاکم گیلان در دوران شاه عباس، در آخر عمرش گفت: هزاران دل را به درد آوردم تا یک دل به دست آورم، آن هم میسر نشد.
آیا دولت مردان می خواهند با عجله در حذف یارانه ها و آزاد سازی قیمت ها، به تحریم کنندگان پیغام دهند که ”در سیاست، به ما کاری نداشته باشید؛ در اقتصاد هرچه شما بگویید، دربست قبول است“؟
۱ نظر:
سلام آشفتگیبازاری به نام واردات شکر، تعطیلی کارخانجات،بیکاری کارگران و کشاورزان، از دست رفتن صنایع مختلف مثل آهن، تولید و اشتغال همه نشان دهنده سقوط اقتصاد مملکتمون هست. حضرت امام خمینی فرمودند باید تحمل داشته باشیم. یا امام خمینی (ره)، سیسال تحمل کردیم و به غیر از گرانی و کمبود و حقوق ناچیز، چیزی ندیدیم. ما همه در راه توایم خمینی. پیش به روی حرم حسینی، لبیک یا خمینی.
ارسال یک نظر