اسفند 57 اولین مراسم روز جهانی زن در ایران بعد از انقلاب، با شعار مخالفت با حجاب اجباری برگزار شد.
هدیه اولین روز زن در ایران پس از انقلاب، دستور رعایت حجاب در محل های کار و دانشگاه ها و مدارس بود که عکس العمل های بسیاری را به دنبال داشت.
هدیه اولین روز زن در ایران پس از انقلاب، دستور رعایت حجاب در محل های کار و دانشگاه ها و مدارس بود که عکس العمل های بسیاری را به دنبال داشت.
نظرات آیت ا... خمینی در مصاحبه با داماد وی
در روز 17 اسفند حجت الاسلام اشراقی داماد آیت ا... خمینی طی مصاحبه ای نظرات وی را مطرح کرد:
سوال: امروز پیرو پیام امام که فرموده بودند که از فردا باید بانوان با حجاب اسلامی در وزارتخانه ها حاضر شوند، متاسفانه عده ای تندرو با شدت عمل از بانوان بی حجاب و اقلیت های مذهبی خواسته اند که از فردا حتما باید چادر سرشان کنند والا با شدت عمل مردم مواجه می شوند. خواهشمند است بفرمایید نظر امام به این شدیدی بوده و یا اینکه اصولا ایشان نظر دیگری داشتند.
جواب: من امیدوارم که این حرف درست نباشد که با شدت عمل، مردم بخواهند نهی از منکر کنند. اما آنچه خواست امام است، این است. خلاصه باید حجاب اسلامی رواج پیدا کند. البته در سطح مقداری از وزارت خانه ها، ادارات، حتا دانشگاه ها و مدارس و دبیرستان ها، بایستی توجیه بشود که خانم ها رعایت حجاب اسلامی را بکنند. و معنای حجاب اسلامی هم چادر نیست.... چه بهتر که مردم حتا المقدور سعی کنند که رعایت موازین اسلامی را بکنند و خانم ها را نصیحت کنند و تشویق کنند و تذکر دهند به حجاب اسلامی و از طرف دیگر خانم ها هم باید این حکم اسلامی را خودشان اجرا کنند...
انشاء ا... حجاب اسلامی در سطح مملکت پیاده شود و این شرافت خانم هاست، کرامت خانم هاست. در مورد اقلیت های مذهبی هم البته آنها هم اگر رعایت حجاب اسلامی را بکنند، برای اینکه معلوم نیست که این خانم مسلمان است یا غیرمسلمان، البته بهتر است. بنابر این خواست امام خمینی این است که حجاب اسلامی باید در مملکت رعایت شود و...
***
خبر حمله به زنان و آزار و اذیت های آنان، کمتر در روزنامه ی اطلاعات به چاپ رسیده است. اما واکنش های مقامات و مصاحبه های آنان و اطلاعیه ی دادستانی نشان می دهد که این گونه حملات مساله ساز بوده است. زنان نیز با تمام قوا در مقابل حجاب اجباری مقاومت کرده و بارها و بارها مورد تعدی و آزار قرار گرفتند.
***
از ابتدای اسفند ماه، کمیته های متعددی برای برگزاری مراسم روز جهانی زن تشکیل شد.
برنامه های 5 شنبه 17 اسفند 57 با شعار مخالفت با حجاب اجباری در مراکز مختلف برگزار شد.
بزرگداشت روز زن در دانشگاه تهران
صبح آن روز هزارها زن و مرد، در آمفی تاتر هنرهای زیبای دانشگاه تهران و محوطه دانشگاه، گرد هم جمع شدند. ابتدا شرکت کنندگان سرودی خواندند و سپس با دادن شعارهای ”اتحاد، مبارزه، آزادی“ با مشت های گره کرده، یک صدا با سر دادن شعار ”مرگ بر استبداد“ خواهان مزد مساوی در برابر کار مساوی شدند.
آنگاه یک زن کارگر در مقابل جمعیت انبوهی که در آمفی تاتر جمع شده بودند، در مورد آزادی زنان سخنرانی کرد.
سپس هزاران نفر از دختران دانشجو و دانش آموز و زنانی که پشت درهای دانشگاه جمع شده بودند، به راهپیمایی پرداختند و با هم و یک صدا می گفتند ”در این انقلاب زن و مرد شهید شدند بنابراین هر دو باید آزاد باشند“.
در دانشکده فنی نیز گروه زیادی از زنان و مردان و دختران گرد آمده بودند. یکی از خانم های عضو کمیته برگزاری روز جهانی زن، سخنرانی کرد و یک زن به نمایندگی از جانب کمیته و یک زن کارگر سخن گفتند. پس از این جلسه نیز راهپیمایی شروع شد.
حدود ساعت 11 صبح بر تعداد زنانی که در دانشگاه حضور داشتند، افزوده می شد. گروهی از مردان نیز به طرفداری از آنان شعار می دادند. شعار زنان این بود: ”می جنگیم علیه حجاب اجباری“، گروهی از مردان نیز در بیرون از دانشگاه در مخالفت با این زنان شعار می دادند: ”ای زن به تو این گونه خطاب است/ بهترین زینت زن حفظ حجاب است“.
مراسم بزرگداشت روز جهانی زن در استادیوم نصیری
بعد از ظهر روز 5 شنبه 17 اسفند، مراسم روز جهانی زن با پیام سازمان مجاهدین خلق در استادیوم نصیری برگزار شد. در این مراسم که توسط کمیته برگزاری روز جهانی زن برپا شده بود، 12 تن از زنان ایرانی، عرب، فرانسوی و امریکایی به نوبت پیرامون اهمیت روز جهانی زن سخن گفتند و پیام سازمان چریک های فدایی خلق به مناسب این روز قرائت شد. نقطه نظر اساسی سخنرانان این بود که نباید نوع به خصوصی از لباس را به زنان تحمیل کرد. شرکت کنندگان در این مراسم خواستار اجرای موارد زیر شدند:
1- برابری و تساوی حقوق زن و مرد
2- تامین رفاه زنان کارگر و برابری کارمزد زنان کارگر با مردان کارگر
3- تامین آزادی سیاسی و برخورداری کامل از حقوق رفاهی و اجتماعی و سیاسی زنان.
بیانیه سازمان ملی دانشگاهیان
ابن سازمان به مناسبت 17 اسفند بیانیه ای صادر کرد. در این بیانیه آمده بود که:
”... زنان باید موضوع هیچ گونه تبعیضی قرار نگیرند و از آزادی واقعی و حقوق اجتماعی و امکان رشد و شکوفایی همه ی استعدادهای خود برخوردار شوند .انتخاب نوع پوشاک، از ابتدایی ترین حقوق فرد است و هم چنان که شیوه ی تحمیلی کشف حجاب، نتایج زیانباری به همراه داشت، تحمیل حجاب نیز در جهت نفی آزادی های فردی و تهدیدی بر ایمنی اجتماعی است.“
اطلاعیه دفتر آیت ا... خمینی
به دنبال خبرهای مربوط به حجاب و اعتراض و اظهار نظرهای گروه های مختلف، اطلاعیه ای از جانب دفتر آیت ا... خمینی صادر شد:
”بر اساس خبرهای رسیده، گروهی جنایت کار و خیانت پیشه، تحت عنوان کمیته، مزاحم بانوان محترم شده و به ایشان توهین می کنند. ماموران کمیته های انقلاب موظفند با کمال دقت، مراقب باشند چنین اعمالی را با نهایت شدت جلوگیری کنند.“
اجتماع زنان در دادگستری
در 19 اسفند عده ی زیادی که اکثریت آنان را زنان تشکیل می دادند، به منظور اعلام نظر خود در مورد حجاب در محوطه دادگستری اجتماع کردند. این گروه ها عبارت بودند از:
تعدادی از زنان وکیل، جمعیت حقوق دانان، کارمندان شرکت هواپیمایی ایران، دانش جویان، دانش آموزان، هنرجویان موسیقی، کارکنان وزارت دادگستری، عده ای از دبیران دبیرستان های تهران و گروه های دیگر.
عده ای از دانش آموزانی که قصد پیوستن به این گروه را داشتند، درخیابان تخت جمشید (طالقانی) روبروی شرکت نفت، توسط گروهی از مخالفان متفرق شدند. شعارهایی که توسط جمعیت داده می شد:
”حجاب باید در فطرت زن باشد“، ”می جنگیم می جنگیم بر ضد استبداد“، ”استقلال، مساوات، آزادی“، ”زن و مرد کشته شدند/ هر دو باید آزاد باشند“.
گزارش دیگری حاکی است که گروهی از میهمان داران زن و کادر زن هواپیمایی ملی ایران نیز، آن روز صبح به سوی دانشگاه تهران حرکت نموده و در آنجا به عنوان اعلام همبستگی با سایر گروه های تظاهر کننده زنان، تجمع کردند و خواستار انجام خواسته های خود شدند. همچنین جمعی از کارمندان زن رادیو و تلویزیون، در محل سازمان واقع در خیابان جام جم، گرد آمدند تا به سوی کاخ دادگستری حرکت کنند.
روز 5 شنبه به دنبال تظاهرات زنان، که برای اعلام نظرشان در مورد مساله حجاب برپا شده بود، دسته بزرگی از زنان به طرف دادگستری به راه افتادند. در میان راه، گروهی از مخالفان با توسل به خشونت، راه را بر زنان بستند که با دخالت ماموران، برخورد پایان گرفت. گروه های بانوان به مقابل نخست وزیری رسیدند که آنجا نیز گروهی در صدد برخورد و درگیری با زنان بر آمدند که چند تیر هوایی هم شلیک شد.
روز جمعه نیز زنان برای اعلام نظر خود در مورد مساله حجاب در دانشگاه گرد آمدند. در پایان این راهپیمایی، هنگام سوار شدن به اتوبوس، توسط مخالفین با سنگ و گلوله برف و ضربات مشت مورد هجوم قرار گرفتند. طبق یک گزارش، اتومبیلی قصد راندن به میان جمعیت داشت که از این کار جلوگیری شد. صبح آن روز، گروهی از مردان که مخالف اجتماع زنان بودند، در مقابل دادگستری اجتماع کردند. آنان در حالی که به نفع حجاب شعار می دادند، قصد داشتند وارد دادگستری شوند که از ورود آنان جلوگیری شد.
در تجمع دادگستری، قطعنامه ای خوانده شد و زنان تجمع کننده، خواسته های خود را به شرح زیر اعلام کردند:
1- پوشش متعارف زنان، باید با توجه به عرف و عادت و اقتضای محیط، به تشخیص خود آنان واگذار شود.
2- حق برخورداری از حقوق مساوی با مردان، از حقوق مدنی برای زنان کشور شناخته شده و هرگونه تبعیضی در این قانون و قوانین مربوط به حقوق خانواده، از میان برداشته شود.
3- حقوق سیاسی و اجتماعی و اقتصادی زنان، بدون هیچ تبعیضی حفظ و تامین گردد.
4- امنیت کامل زنان در استفاده از حقوق و آزادی های قانونی تضمین شود.
5- برخورداری واقعی از آزادی های سیاسی، آزادی قلم و بیان و عقیده و آزادی شغل و اجتماعات، برای زنان و مردان کشور تضمین گردد.
6- هر نوع نابرابری بین زن و مرد در قوانین موضوعه، مرتفع شود
20 اسفند 1357
سازمان چریک های فدایی خلق، اعلامیه ای در باره عکس العمل عناصر مرتجع و ضد انقلاب در برابر خواست های زنان صادر کرد. در این اعلامیه گفته شده بود:
”خواهران ما دوشادوش برادران شان برای استقلال میهن و گسستن بندهای اسارت جنگیدند و امروز نیز باید سرنگونی رژیم را با شرکت هر چه فعال تر خود جشن بگیرند. هیچ کس به هیچ بهانه ای نباید و نمی تواند از شرکت فعال زنان در همه ی شئون اجتماعی جلوگیری کند. زنان نیمی از نیروی جامعه اند و بدون شرکت فعال زنان در انقلاب و در مبارزات اجتماعی، محو کامل سلطه ی امپریالیسم و نابودی استثمار غیر ممکن است. از همین روست که ارتجاع داخلی، در گذشته کوشیده است به هر بهانه ای زنان را از شرکت در مبارزات اجتماعی دور نگهدارد و با بندهای پوسیده ی سنتی، آنان را در چارچوب افکار قرون وسطایی محبوس کند و میدان فعالیت آنان را در اندرونی ها و چار دیواری خانه ها محدود نماید. ما توجه همه کسانی را که زن را ضعیف تر از مرد می پندارند، به مبارزات ده ساله جنبش های انقلابی ایران جلب می کنیم. خواهران ما دوشادوش برادران خود، چه در میدان نبرد با دشمن، چه در شکنجه گاه های دژخیمان و چه در کنار چوبه های اعدام، همه جا حماسه آفریدند...
زنان نه برتر از مردان و نه کمتر از آنها، بلکه کاملا برابر با مردانند.
رفتار ضد انقلابی مرتجعانی که امروز، به هتک حرمت زنان پرداخته اند و روز دیگر، به نمایشگاه عکس شهدای خلق حمله می کنند، تنها به سود دشمنان ایران تمام می شود.
آنکه به بهانه چادر و روسری، در کوچه و خیابان به خواهران بی دفاع ما حمله می کند، آنکه در پناه مذهب، به رکیک ترین دشنام ها، خواهران ما را در کوچه و خیابان شکنجه می کند، آنکه می خواهد هر گونه فعالیت سیاسی را با دیدگاه قشری خود بسنجد و به ستادها و دفاتر کار سازمان های سیاسی هجوم می برد و آنکه در خیابان با شعار (یا روسری یا توسری) به زنان توهین می کند، جز مرتجع ضد انقلابی چه نام دارد؟
چنین کسانی دانسته یا ندانسته، آلت دست امپریالیسم و ارتجاع داخلی هستند و باید به شدید ترین وجه مجازات شوند.
اعلام می داریم که اگر از جانب دولت، برخوردی جدی و توام با مسوولیت نسبت به این گونه تحریکات ضد انقلابی نشود، اگر برای دستگیری و مجازات فوری عناصر ضد مردمی، اقدام قاطع به عمل نیاید، بیم آن می رود که این بار، عناصر مزدور دشمن در پناه دفاع از مذهب، در چهره این گونه عناصر مرتجع ظاهر شوند و زمینه را برای تدارک ضد انقلاب فراهم کنند.“
نظر آیت ا... طالقانی در مورد حجاب
آیت الله طالقانی در مصاحبه ای، نظر خود را در مورد حجاب بیان کرد:
”حجاب به معنای عامش و نه مخصوص به چادر و وضع خاص، یعنی حفظ عفاف و حفظ وقار و شخصیت زن...
اشتباه می کنند خانم های ما، که (می پندارند) اگر یک روسری روی سرشان بگذارند این از حیثیت آنها کم خواهد شد و ا ز شخصیت شان کاسته خواهد شد...
این حجاب ساخته من و فقیه و اینها نیست، نص صریح قرآن است... آیا این مانع از آن است که کار اداری داشته باشند؟ نه. مانع از این است که کار فرهنگی داشته باشند؟ نه. به شرطی که در راه خدمت باشد. ما، اسلام، قرآن و مراجع دینی می خواهند زنان ما شخصیت شان حفظ شود و اصل مساله این است که هیچ اجباری در کار نیست و مساله چادر هم نیست.“
21 اسفند 1357
مراسم راه پیمایی زنان در مخالفت با تحمیل حجاب اجباری، که قرار بود از محل دانشگاه تهران به سوی میدان آزادی انجام شود، منتفی شد.
از صبح آن روز، گروه های مختلف زنان که مخالف تحمیل حجاب بودند، به منظور راهپیمایی در دانشگاه تهران اجتماع کردند. در این اجتماع چند هزار نفری، چند تن از زنان سخنران اظهار داشتند که ”چون به نکات مورد نظر خود در مورد لغو تحمیل حجاب دست یافتیم، دلیلی ندارد که راه پیمایی انجام شود“.
تعدادی از مردان، که در گوشه ای از این جمعیت جمع شده بودند، با دادن شعار، قصد برهم زدن تجمع را داشتند که با وساطت عده ای از خانم ها و آقایان، مساله خاتمه یافت.
در این مراسم عده ای از خانم های شاغل در وزارت امور خارجه و بهداری و بهزیستی و گروهی از دختران دانش آموز دبیرستان های خجسته، اندیشه قاسمی، نیک اندیش دریای نور، دانشگاه فنی، انوشیروان دادگر، دانشجویان و کارکنان دانشگاه ملی، کارکنان شرکت ایز ایران، برق، شهرداری پایتخت، مدرسه عالی بیمه و انیستیتو مریم شرکت داشتند. در این اجتماع گفته شد که مساله فعلی ما، مساله حجاب نیست، بلکه مساله آزادی فردی و اجتماعی است.
در تبریز نیز دختران دانش آموز و دانشجو و زنان شاغل در ادارات و کارخانجات تبریز، به منظور اعتراض به استفاده از حجاب اجباری، در مقابل ساختمان دبیرستان پروین تبریز اجتماع کرده بودند و قصد راه پیمایی داشتند که عده ای از راه پیمایی آنان جلوگیری کرده و چند تیر هوایی هم شکلیک شد. در بندر عباس نیز، گروه کثیری از بانوان شاغل، در مخالفت با حجاب اجباری، در خیابان های این شهر راه پیمایی و تظاهرات کردند.
در یک کنفرانس مطبوعاتی، سخنگوی چریک های فدایی خلق در کنار مسایل دیگر، حمله کردن به زنان، برهم زدن اجتماعات و مجروح و مضروب کردن تظاهرکنندگان را، حاکی از نقض حقوق اساسی مردم دانسته که این تحریکات را به مزدوران رژیم سابق و یا عناصر متعصب و افراطی نسبت داد.
اطلاعیه دادستانی
حمله به زنان بی حجاب، آنقدر گسترده و وحشیانه صورت می گرفت که دادستانی تهران مجبور شد اطلاعیه ای در این مورد بدهد و اعلام کند ”هرکس به هر عنوان و بهانه، اعم از نحوه لباس پوشیدن و غیر آن، متعرض یا مزاحم بانوان شود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون، به حیثیت آنان توهین کنند، طبق قانون مصوب 1336 تعقیب و مجازات می شود“.
زنان حقوقدان از آیات عظام و مهندس بازرگان سپاس گذاری کردند
از سوی قضات و وکلای زن دادگستری، بیانیه ای در مورد حجاب زنان و لزوم پرداختن به سایر مسایل مملکتی انتشار یافت. در این بیانیه گفته شده بود:
”زنان حقوقدان در کنار کلیه خواهران هموطن، که در گرد هم آیی روز شنبه 1357/12/19 در وزارت دادگستری، صدای حق طلبانه خود را بلند نمودند و طی قطعنامه صادره، خواسته های خود را اعلام داشته اند، از حضرات آیات عظام و دولت موقت جناب آقای بازرگان، که با درایت سیاسی و انقلابی خود، عدم اجباری بودن حجاب را اعلام نمودند، سپاس گذاری می نماید. همگان امیدواریم در سایه ی انقلاب شکوهمند ملت، (کمبودهای ناشی از) نابرابری های مدنی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی زنان ایران، به بهترین نحو ممکن تامین شود.
نامه چریک های فدایی خلق به مهندس بازرگان
سازمان چریک های فدایی خلق طی نامه سرگشاده ای به مهندس بازرگان، با اشاره به وقایع آن روزها، مثل حمله به زنان، حمله به کارگران و حمله به اجتماعات و مراکز و سازمان های سیاسی، خواهان دستگیری و مجازات مسببین و محرکان اصلی آن وقایع اخیر شد. هم چنین از دولت سوال شد که برای جلوگیری از تکرار این اعمال ضدمردمی و تضمین آزادی های فردی و اجتماعی، چه اقداماتی به عمل خواهد آورد.
تظاهرات و راه پیمایی زنان در تهران
21 اسفند، در پی تظاهرات چند روزه اخیر زنان کشور، گروه های دیگری از زنان در تظاهرات و راه پیمایی هایی شرکت کردند. تظاهرات زنان در محوطه دانشگاه تهران، تا حدود ظهر ادامه داشت و طی آن، سخنانی درباره نقش اجتماعی زنان، مسایل و مشکلاتی که در آن روزها با آن درگیر بودند و نیز مساله حجاب، از سوی نمایندگان گروه های مختلف زنان ایراد شد.
در آن گرد هم آیی، عده بسیاری از مردان موافق و مخالف با حجاب، حضور داشتند که عده ای از آنها شعار می دادند: ”مساله حجاب نیست/ توطئه امریکاست“.
از سوی دیگر، گروهی از دختران دانش آموز دبیرستان ها، درحال راهپیمایی شعار می دادند:
”مساله حجاب نیست /مساله اعدام است“. ”چریک مبارز آزاد باید گردد“.
جمعیت زنان و اتحادیه انقلابی زنان مبارز، که در جهت هماهنگی این دو سازمان و تاکید بر از بین رفتن استثمار طبقاتی می کوشیدند، در دانشگاه صنعتی، هم زمان با تظاهرات بانوان، با انتشار پرسش نامه هایی، به عضو گیری پرداختند.
هم چنین صبح آن روز، هزاران نفر از زنان، به یک راه پیمایی به سوی میدان آزادی دست زدند که تا ساعت 4 بعد از ظهر ادامه داشت. آنها در حالی که توسط حلقه ای از مردان محافظت می شدند، شعار می دادند:
”آزادی فرهنگ/ خاموش بودن ننگ“، ”مرگ بر ساواکی“، ”مرگ بر سانسورچی“.
به دنبال تظاهر کنندگان زن، عده ی بسیاری از مردان حرکت می کردند که شعار می دادند:
”ساواکی، منافق/ پیوندتان ننگ باد“، ”بی حجاب، کمونیست/ طرفدار کارگر نمی شه“.
زنان در میدان آزادی، به علت تهاجم این عده نتوانستند سخنرانی کنند، از این رو به سوی میدان 24 اسفند (انقلاب) به راه افتادند و به تدریج پراکنده شدند.
همچنین عده ای از زنان تظاهرکننده، پس از خارج شدن از دانشگاه، به سوی ساختمان تلویزیون در جام جم حرکت کردند. این عده 50 نفری، در حالی که کفش های شان را به عنوان اعتراض در آورده بودند، درمقابل ساختمان تلویزیون، با افراد همافر محافظین تلویزیون روبرو شدند و بر زمین نشستند، در حالی که شعار می دادند:
”آزادی، استقلال، جمهوری مردمی“، ”مرگ بر سانسور“، ”اتحاد، برابری، پیروزی“، ”مرگ بر سانسورچی“.
این تظاهرات تا حدود ساعت 5 بعد از ظهر ادامه داشت، درحالی که بین دو گروه از زنان موافق و مخالف حجاب، برخورد های شدیدی پیش آمد.
پیرامون مساله حجاب، جنجال بی جهت بر نیانگیزید
21 اسفند 1358، سازمان مجاهدین خلق ایران، در ارتباط با مساله حجاب، بیانیه ای صادر کرد. در ابتدای بیانیه، در مورد انقلاب و آزادی که کسب گردیده، صحبت شد و تاکید گردید که ”اگر آزادی به تمامی حاصل نشود، مخدوش و قابل بازگشت است و اگر آزادی را پاس نداریم و بر آن ارج ننهیم، آن را از ما خواهند ربود“.
در ادامه، بحث اصلی و فرعی کردن مشکلات و اجتناب از خرده کاری و فشرده کردن همه ی نیروهای مردمی و از میان برداشتن پایگاه داخلی امپریالیسم، عنوان شده بود. آنگاه در این بیانیه آمده بود:
”درگیری هایی که تمام این روزها، در مورد مساله حجاب ایجاد شده... حجاب به عنوان یک نهاد انقلابی اسلام، فی الواقع چیزی نیست جز کوششی اجتماعی به خاطر رعایت و حفظ سلامت اخلاقی جامعه، که خود بدون شک از ضروریات رشد همه جانبه ی معنوی و مادی اجتماع است...
حجاب برای زنان این میهن، آن هم در جامعه ای که تازه می خواهد نظم فاسد و منحط آریامهری را، که در آن هیچ مرزی بین آزادی و بی بند و باری وجود نداشت، پشت سر بگذارد، نامعقول و نامقبول است، چرا که بار گران فرهنگ امپریالیستی را، هرگز نمی توان به یک باره و جدا از جریان دراز مدت تدریجی، از دوش مردم این میهن، چه زن و چه مرد، فرونهاد.
خوشبختانه تا آنجا که ما می دانیم و مواضع اعلام شده ی کلیه ی مسوولین کشور و مقامات دولت آقای مهندس بازرگان موید آن است، هیچ مقام و نیروی مسئولی نیز، قصد ندارد برای جامعه ی زنان ما، کمترین اجبار و اشکالی در این رابطه ایجاد کند و اگر هم برخی برخوردهای غیر اصولی دیده شده باشد، از طرف عناصر ناآگاه و یا احیانا افراد مشکوک و عناصر ضد انقلاب اعمال شده و توطئه چینی شده است.“
و در انتهای بیانیه آمده بود: ”این تاکید از آن جهت ضروری است که مبادا پیرامون مساله ای که اکنون کاملا حل شده به نظر می رسد، جنجالی بی جهت برانگیخته شده و با دنبال گیری یک مساله ی فرعی، از مساله اصلی غافل بمانیم...“
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر