پلیکان ها و ماهی ها در نفت می میرند

روز جمعه باراک اوباما برای سومین بار مجبور شد به خاطر فوران گسترده نفت در خلیج مکزیک و عدم مهار آن رهسپار ایالت لوئیزیانا گردد. بزرگترین فاجعه زیست محیطی در آن منطقه رقم خورده است. شرکت بریتیش پترولیوم (BP) به خاطر حفاری در عمق 150 متری دریا برای اکتشاف و استخراج نفت، مسئول مستقیم این فاجعه است. این شرکت، حتا با کمک دولت آمریکا و علی رغم در اختیار داشتن پیشرفته ترین روبات ها و تکنولوژی ها، نمی تواند هیچ اطمینان خاطری برای مهار نفت به جهانیان و به خصوص مردم و آسیب دیدگان منطقه بدهد. به گفته سخنگویان شرکت و دولت آمریکا، حداقل روزانه 200 هزار بشکه نفت وارد دریا می شود (البته برآورد کارشناسان بسیار بیشتر است) و اقدامات شرکت یاد شده فقط حدود 5% آن را کاهش داده است.

آری خبر هولناک اسـت:

لکه نفتی عظیمی که هر لحظه بزرگتر می شود، به طرف ایالت های تکزاس، آلاباما، فلوریدا و همچنین سواحل کشور کوبا در حال پیشروی است. حدود 20 هزار کارشناس و حدود 1750 نفر از اعضای گارد ملی آمریکا و 1500 کشتی مخصوص با تجهیزات و امکانات فراوان، تا کنون نتوانسته اند اقدامات کارساز و مفیدی از خود نشان دهند. این مساله باعث وارد آمدن صدمات و آسیب های غیر قابل جبرانی به تمام زحمت کشان منطقه، به خصوص صیادان فقیر، و به دریا و ماهی ها و پرندگان و... گردیده است.

مسلما این نه اولین و نه حتا آخرین فاجعه ای است که نظام سرمایه داری و کمپانی های چند ملیتی برای بشریت به وجود آورده اند. این شرایط و اوضاع وحشتناک، در جایی صورت می گیرد که در زیر شدیدترین نگاه ها ی ناظران و دوربین های فعالان کارکشته و جدی سازمان یافته محیط زیست، رسانه های گوناگون و دولت آمریکا (لااقل به خاطر رقابت های درون حکومتی و حزبی هم که شده) بیشترین فشارها و سوال ها را مطرح و پی گیری می کنند.

بار دیگر نظام سرمایه داری برای سود آوری خود، فاجعه آفریده و ثابت کرده کوچکترین توجهی به زیست و زندگی انسان و بالطبع سایر موجودات و طبیعت نداشته و ندارد. مسلما در شرایط فقدان آزادی های اجتماعی و دموکراتیک، به خصوص عدم حضور تشکل های انقلابی کارگری در زمینه محیط زیست، فجایع مصیبت بار نظام سرمایه داری، خسارات و لطماتی صد چندان به بار می آورد. می دانیم کارگران به دلیل اینکه خود از اولین قربانیان محیط های کار و اثرات سوء ناشی از تولید سرمایه داری هستند و در معرض وحشتناک ترین آسیب ها هستند. مثلا به یاد آورید فاجعه بوپال هند و شرکت یونیون کارباید و یا تخریب جنگل های آمازون برای کارخانه فولکس واگن و همچنین هتل سازی برای توریست ها و تبدیل جنگل ها به زمین های کشاورزی که تا چه حد فقر و فلاکت بی حد و حصری را برای اهالی بومی به وجود آورد، یا مثلا نشت نفت کویت در خلیج فارس که چون هیچ ناظر و فشار بین المللی و تشکل های مستقل و مردمی وجود نداشت، تمام قضایا کاملا سرپوش گذاشته شده و ماست مالی شد.

در این شرایط، به خاطر جلوگیری از سقوط هر چه بیشتر سهام بریتیش پترولیوم، در رسانه های صدای آمریکا و ان بی سی و بی بی سی بین المللی و سی ان ان و روزنامه های معروف دست راستی امریکا و انگلیس، از شرکت یاد شده با نام اختصاری BP نام می برند تا از شدت فشارها کاسته شود و زیان و آبروریزی کمتری به بار آورد.

هر چند اوباما گفته است که این شرکت باید تا آخرین سنت خسارات و غرامت وارده را جبران کند، اما همه می دانند زد و بندهای کثیف و تبانی شرکت ها و دولت های سرمایه داری، نه تمامی دارد و نه به قول و قرارهای آنان اطمینانی است. آنها در همین اوضاع و احوال هم، میلیون ها دلار خرج تبلیغات فریب کارانه و گمراه کننده برای توجیه اعمال ننگ آور خود می کنند. بنابر این باید خواستار شدیدترین نظارت ها و کنترل های مردمی باشیم.

تحولات شگرف در زمینه های تکنولوژیکی و تولیدی، این امکان و توانایی را به بشر داده که با همین میزان نیروی مولده، مساله بیکاری، فقر و گرسنگی و ده ها معضل ریز و درشت را، لااقل به طور نسبی حل کند، اما به خاطر رقابت ها و بحران ها، کشورگشایی ها و جنگ های ضد انسانی و بربریت تحمیلی سیستم سرمایه داری در سراسر جهان، آن چنان عرصه بر زندگی انسان و سایر موجودات زنده تنگ شده است و طبیعت در وضعیت نامطلوب و دشواری قرار داده شده است که در تاریخ سابقه ندارد.

افزایش دمای کره زمین، تخریب لایه ازن، افزایش گازهای گلخانه ای، نابودی جنگل های آمازون که ریه کره زمین هستند، آب شدن یخ های قطب جنوب و انقراض نسل بعضی از جانواران و گونه های گیاهی و ذخایر عظیم ژنتیکی و... زنگ خطر را کاملا به صدا در آورده است.

سرمایه داری، به تمام خوبی ها و زیبایی ها و همه جا گند زده است. حتا اگر فقط بخواهیم دیدن و تماشای پرنده های رنگارنگ و گل های خوش آب و رنگ و خوشبو و ماهی های کوچک و بزرگ و... به رویا نپیوندد، باید دست به کار ساخت جامعه ای بر اساس حفظ پایه ای ترین منافع و آزادی های انسانی و احترام و مدارا با طبیعت و قوانین آن شویم.