اعتراض کارگران و دیگر زحمتکشان در یونان، جنبش فراگیر کارگری فرانسه و اعتراضات کم سابقه‌ی کارگران انگلستان، بلژیک، ایرلند، ایتالیا، اسپانیا، پرتقال و... حمایت دیگر اقشار جامعه از این اعتراضات بیانگر آگاهی نسبی مردم آن کشورها از نیات پنهان در برنامه‌های توصیه شده‌ی این نهادهای محافظ سرمایه داری است.
صرفه‌جویی در هزینه‌های عمومی به نفع سرمایه‌داران یعنی حذف خدمات اجتماعی، و کاهش خدمات دولتی، فشار همه جانبه به مردم و... اهدافی است که در پس این توصیه‌ها پنهان شده است. اعتراض میلونی مردمی که چند دهه با بمباران شعارهای لیبرالی چهره‌ی نظام سرمایه‌داری را بزک شده می دیدند وامروز چهره‌ی واقعی ودرنده‌ی آن رامشاهده می‌کنند.
اصلاحات اقتصادی که نام مستعار پروژه عبور از بحران مبتلابه سرمایه‌داری است چند هدف عمده دارد که جدی‌ترین آن عبارت است از: حذف دولت رفاه از اروپا که روزی ویترین شیک سرمایه داری بود. علیه سوسیالیسم ، کاهش هزینه‌ی تولید که فشار آن را مستقیما به کارگران وارد می کنند و با کاهش هزینه‌ی نیروی کار وافزایش قیمت کالا، قدرت خرید زحمتکشان را به حداقل می‌رسانند. به گمان سیاست‌گذاران اصلاحات اقتصادی، این پروژه می‌تواند بحران موجود را مهار کند و نظام بهره‌کشی را هم چنان بدون مشکل به پیش ببرد. وزیر دارایی انگلستان نام این برنامه‌ی اقتصادی را ”متحول کردن خدمات دولتی“ می‌گذارد. اصطلاح آشنایی که در کشورهای مختلف نام‌هایی کم وبیش مترادف و حتا گاها همنام گرفته است. افزایش شهریه دانش‌آموزان و دانشجویان، حذف کمک هزینه‌ی آموزش کودکان و وابسته کردن پرداخت کمک هزینه‌ی کودکان به سطح درآمد خانواده وتغییر ساختار مدیریت در خدمات بهداشتی به زیان شهروندان کم‌درآمد از جمله نکات برجسته‌ی این برنامه ی طرح ”تحول اقتصادی“ ببخشید“متحول کردن خدمات دولتی“ درانگلستان است.
دولت‌های سرمایه داری اتحادیه اروپا که همه جا از بی‌پولی و بحران و.. سخن می‌راندند برای نجات سرمایه‌داری در گام اول 110 میلیارد یورو و در ایرلند حدود 70 میلیارد برای خلاصی از بحران اقتصادی گریبان‌گیر موسسات و بانک‌ها دست به جیب شدند. اما برای حمل‌و‌نقل و بهداشت و آموزش عمومی و بیمه بیکاری کارگران پول ندارند!!
کاهش 83 میلیارد پوندی از بودجه خدمات اجتماعی انگلستان طی 5 سال به معنی حذف آخرین امکان حیات فقیرترین افراد جامعه انگلستان خواهد بود.بانک‌ها و بنگاه‌های ورشکسته‌ی اروپایی دولت‌ها را واداشته‌اند تا برای نجات خود از این ورطه با کاهش مالیات سرمایه‌داران و کمپانی‌ها و در مقابل کاهش خدمات عمومی، کمک هزینه‌ی مسکن و افزایش شدید مالیاتی از حقوق‌بگیران به مردمی فشار آورند که درآمدهای ناچیزشان توان مقابله با این فشارها را نخواهد داشت. حذف سی درصد از بودجه‌ی شهرداری‌ها و کسر بیست درصد ازیارانه‌ی شرکت‌های اتوبوس‌رانی از جمله جلوه‌های این هجوم غارتگرانه به مردم انگلستان است. همین سیاست در فرانسه در اولین قدم بالا بردن سن بازنشستگی را از 60 سال به 62 سال را در پیش گرفت. در قانون جدید مصوب مجلس فرانسه که به ادعای خروج از بحران اقتصادی اروپا تنظیم شده است حداقل سن بازنشستگی دوسال افزایش یافته و دریافت حقوق کامل بازنشستگی هم تا قبل از 67 سالگی به بازنشستگان تعلق نخواهد گرفت. واکنش طبقه‌ی کارگر فرانسه نسبت به این اقدام سرمایه‌داری باعث آگاهی کارگران دیگر کشوها نیز شده است.اعتصاب سراسری اتحادیه‌های کارگری فرانسه که با حمایت و حضور پررنگ اعتراضی دانشجویان دانش‌آموزان و معلمان و اقشار گوناگون اجتماعی همراه شد دولت سارکوزی را تا مرز فلج کشاند. این اعتراضات، فصل جدیدی از مبارزه نیروهای مردمی علیه برده‌داری نوین سرمایه داری است.
این اعتراضات که با حمایت 70درصد توده‌های مردم صورت گرفت، توانست بار دیگر قدرت طبقه‌ی کارگر و متحدان آن را اثبات نماید( عده‌ای از روشنفکران ساده‌لوحانه عنوان می‌ساختند که در دوران کنونی و با ورود روباتها و... عصر تکنولوژی جدید دوران طبقه‌ی کارگر واین حرف‌ها تمام شده است.)
علی‌رغم اینکه بعضی از رهبران رفرمیست سندیکاها و تشکل‌های موجود خواهان توقف جنبش و تمکین به قانون ومصوبات پارلمان شدند و عملا دست‌ها را بالا بردند، توده‌های مبارز کارگر با ابتکارات توده‌ای خود و همچنین با استفاده نسبی از پتانسیل دانشجویان و جوانان مبارزه را از محدوده‌ی کارخانه به سطح شهر و تمام نقاط استراتژیک در تمام فرانسه کشاندند. مثل همیشه طبقه‌ی کارگر پیشرو فرانسه را که از پیشگامان مبارزات کارگری است زبانزد خاص و عام کرد.
در یک آمارگیری جالب 75درصد توده‌های کارگر محروم خواستار اعتصابات نامحدود شده بودند در حالی که کارگران بر ادامه‌ی راه بر حق خود پافشاری می‌کردند اکثریت پارلمان و دولت سارکوزی با کثیف‌‌ترین ترفندها و دروغ بافی‌ها و تهدیدات سرکوبگرانه‌ی مختلف خواستار توقف جنبش شده بودند.
در تمام کشورهای نام برده شده در بالا یک بار دیگر دموکراسی پارلمانی محدودیت‌ها و ناکارآمدی و ضعف‌های آشکار و پنهان خود را به وضوح در معرض قضاوت همگان بخصوص زحمتکشان اروپا قرار داد و خود را در به حرکت در آوردن اهداف طبقه‌ی سرمایه‌دار فرانسه و تمام اروپا خلاصه کرد.
اصلاحات مورد نظر سارکوزی و سایر همپالگی‌هایش در سراسر اروپا، نتیجه‌اش جز افزایش فقر،بیکاری ومحرومیت چیز دیگری نیست و این نتیجه اصلاحات بحران‌های اجتماعی و افزایش گرسنگان جهان خواهد بود.
طبق آخرین گزارش فائو یک میلیارد انسان در جهان هر روز با گرسنگی دست و پنجه نرم می کننند. گرسنگانی که با اصلاحات سودمحور سرمایداران وضعی به مراتب وحشتناک‌تر خواهند یافت. تنها در اروپای توسعه یافته 84 میلیون نفر در زیر خط فقر زندگی می‌کنند . اگر هجوم اخیر سرمایه داری با پیروزی توام شود فقر جهانی خواهد شد. اگرمعترضان در فرانسه،انگلستان یونان وایتالیا و... گرسنگی یک میلیارد انسان و توان و پتانسیل مبارزاتی تمام محرومان را هم در اعتراضات خود لحاظ کنند اوضاع به گونه‌ای دیگر پیش خواهد رفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر