از هفدهم خرداد 1390 ماموران امنیتی، بازداشت فعالان کارگری و دانشجویی چپ در شهر تبریز را آغاز کردند و طی چند روز پس از آن، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، نیما پور یعقوب، ساسان واهبی وش و سید بیوک سیدلر را روانه بازداشتگاه اداره اطلاعات تبریز کردند.
خانواده بازداشتی ها، پس از چند روز بی خبری و نگرانی، طی تماس های تلفنی مطلع شدند که این فعالان، در بازداشت نیروهای امنیتی، به سر می برند. نگهداری این فعالان در سلول های انفرادی اداره اطلاعات، بیش از یک ماه ادامه پیدا کرد. طی این یک ماه، بازجویی از این فعالان، به طور متناوب ادامه داشت.
شاهرخ زمانی، از اعضای هیات بازگشائی سندیکای کارگران نقاش، بعد از گذشت یک هفته از بازداشت، برای اعتراض به بازداشت غیر قانونی خود و دیگر فعالان کارگری و دانشجویی تبریز و اعتراض به حبس در سلول انفرادی، دست به اعتصاب غذا زد. پس از گذشت بیش از یک ماه، وی پس از انتقال خود و بقیه بازداشتی ها به بند عمومی زندان تبریز، با درخواست دیگر زندانیان، به اعتصاب غذای خود پایان داد. مادر شاهرخ زمانی، که پس از انتقال پسرش به بند عمومی، موفق به ملاقات با او شده بود، طی مصاحبه ای گفت که شاهرخ را به سختی شناخته است، چرا که در نتیجه اعتصاب غذا، پسرش حدود بیست کیلو، وزن کم کرده است.
جلسه دادگاه/ پنج شنبه 27 مرداد:
دادگاه پنج فعال کارگری و دانشجویی تبریز، روز پنج شنبه 27 مرداد 1390 در شعبه یک دادگاه انقلاب تبریز برگزار شد. پنج بازداشتی را، مستقیما از زندان به دادگاه بردند.
در این دادگاه که در ساعت یازده تشکیل و در ساعت دوازده و نیم به اتمام رسید، کلیه متهمان و وکلای مدافع آقایان شاهرخ زمانی و نیما پوریعقوب، دفاعیات خود را ارائه دادند. لازم به ذکراست که آقایان ساسان واهبی وش، محمد جراحی و سید بیوک سیدلر، وکیل نداشتند. در این دادگاه، برای آزادی آقای سید بیوک سیدلر، قرار وثیقه ی سی میلیون تومانی صادر شد. اعضای خانواده آقای سیدلر، برای ارائه سند وثیقه، اقدام کردند، اما به علت تشریفات اداری، آزادی آقای سیدلر به شنبه بعد، موکول شد. به وکلا گفته شد که طی هفت تا ده روز آینده، حکم دادگاه اولیه، صادر خواهد شد.
تناقضات کیفرخواست آن چنان آشکار بود که حتا در لایحه ی دفاعیه ی وکلا، صرفا کلیه اتهامات رد شده بود، اشاره دیگری به اتهامات نشده بود و بیشتر، روی اصل آزادی بیان تاکید شده بود.
دادستان با ردیف کردن نام گروه های مختلف و آوردن عباراتی مانند قیام مسلحانه، در حقیقت ناآگاهی خود را از فعالیت های اجتماعی، کارگری و دانشجویی، به نمایش گذاشته بود. این کیفرخواست، بسیار ناشیانه تر و عقب مانده تر از کیفرخواست های دادگاه های نظامی شاه بود که در آن، هرگونه مخالفتی را به القاب و انساب نامربوط متصل می کردند. در این دادگاه، به رسم همه ی دادگاه های انقلاب، از اعتقادات و افکار متهمان سوال شد، که یک رویه خلاف قوانین موجود و مصداق بارز تفتیش عقاید است.
برخورد خشن ماموران با فرزندان سید بیوک سیدلر، که خواهان احوالپرسی و صحبت با پدرشان بودند، صحنه ی بسیار زشت و نفرت انگیزی را به وجود آورد. متاسفانه برخوردهایی از این دست، هر روزه در زندان ها و بازداشت گاه ها مشاهده می شود.
بسیاری از معیارهای حقوقی و قانونی، در این دادگاه وجود نداشت. زندانیان که به مدت بیش از هفتاد روز (که یک ماه آن در سلول های انفرادی سپری شد) در بازداشت به سر برده بودند، تا ارجاع پرونده به دادگاه در هفته ی پیش از برگزاری جلسه محاکمه، هیچ کدام از محتویات پرونده اطلاع نداشتند. در حالی که علنی یا غیرعلنی بودن دادگاه اعلام نشده بود و طبق قانون، می بایست دادگاه علنی باشد، اما به هیچ کس اجازه ی ورود به دادگاه را ندادند. ماموران، زندانیان را با دستبند به دادگاه برده و در کنار آنان نشسته بودند.
دادگاه که به روشنی، یک دادگاه متهمان سیاسی بود و حتا اتهامات وارده هم، سیاسی بودن دادگاه را تایید می کرد، کوچکترین نشانه ای از یک دادگاه حقوقی را نداشت. نه هیات منصفه ای وجود داشت و نه هیچ یک از متهمان، اجازه یافته بودند که پرونده ی خود را، قبل از دادگاه مطالعه کنند. سه تن از متهمان، امکان اختیار کردن وکیل را پیدا نکرده بودند. این موارد هم، از روال های غیر قانونی و مغایر با تمام استانداردهای حقوقی است که سال هاست اتفاق می افتند.
تنها به وکلای دو تن از متهمان، و آن هم چند روز قبل از دادگاه، اجازه ی مطالعه ی پرونده داده شده بود. از این نظر هم، دادگاه های انقلاب امروز، بسیار عقب مانده تر از دادگاه های نظامی شاه هستند. در دادگاه های نظامی شاه، به متهم اجازه ی پرونده خوانی، هم قبل از جلسه دادگاه و هم قبل ارائه آخرین دفاع، داده می شد.
علی رغم همه فشارها و نگهداری متهمان در شرایط سخت زندان، روحیه بالای متهمان، نشان می داد که آنان از فعالیت های خود، که حق قانونی آنان بوده، دفاع کرده اند. آنان از آزادی های سیاسی و اجتماعی و حق تشکل کارگران و دانشجویان و سایر اقشار، دفاع کرده بودند که این گونه فعالیت ها، حق طبیعی همه افراد است.
حضور گسترده اعضای خانواده و دوستان و هم کلاسی های متهمان جلوی درب دادگاه، از ساعات اولیه صبح تا اتمام دادگاه و بازگرداندن آنها به زندان، چشمگیر بود.
خانواده متهمان، طی هفتاد روزی که از بازداشت ها می گذشت، فشارهای گوناگونی تحمل کرده اند. مراجعه روزانه به دادگاه و زندان و دوندگی بین ادارات مختلف و نگرفتن جواب، قطع درآمد خانواده و مشکلات مالی، مدت ها بی خبری از وضعیت بازداشتی ها، استفاده ماموران از عکس های خصوصی خانوادگی که از کامپیوتر داخل خانه آنها برداشته بودند و شنیدن تهدید های مختلف، تنها بخشی از این فشارها بود.
حضور کودک و پیر و جوان اعضای خانواده ها و دوستان و همکلاسی های بازداشتی ها در جلوی درب دادگاه، نشان دهنده بی نتیجه بودن این فشارها و عزم جدی آنها برای دفاع و حمایت از بازداشت شدگان بود.
آزادی واهبی وش و سیدلر/ شنبه 29 مرداد:
ساسان واهبی وش، از فعالان دانشجویی چپ دانشگاه آزاد تبریز و سید بیوک سیدلر، از فعالان کارگری تبریز، از زندان آزاد شدند. دادگاه برای آزادی این هرکدام از این دو تن، وثیقه سی میلیون تومانی تعیین کرده بود که خانواده بازداشتی ها، شنبه 29 مرداد موفق به طی مراحل اداری وثیقه گذاری شدند. خانواده و دوستان واهبی وش و سیدلر، استقبال گرمی از این دو، به عمل آوردند.
آزادی پور یعقوب/ پنج شنبه 17 شهریور:
نیما پور یعقوب، فعال چپ دانشجویی دانشگاه آزاد تبریز، پس از گذراندن یک ماه در سلول انفرادی اداره اطلاعات و دو ماه در بند عمومی زندان تبریز، با تودیع وثیقه یکصد میلیون تومانی، در میان استقبال خانواده و دوستانش، از زندان آزاد شد.
انتشار حکم دادگاه/ دوشنبه 21 شهریور:
دادگاه انقلاب تبریز، حکم بیست و دو سال و شش ماه حبس تعزیری، برای چهار فعال کارگری و دانشجویی تبریز صادر کرد. حملبر، رییس شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی تبریز، احکام زیر را در دادنامه ای به تاریخ 6 شهریور 1390 صادر کرد:
1- شاهرخ زمانی: ده سال حبس تعزیری به اتهام تشکیل گروه مخالف نظام و یک سال حبس تعزیری به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام
2- محمد جراحی: پنج سال حبس تعزیری
3- نیما پور یعقوب: پنج سال حبس تعزیری به اتهام تشکیل گروه مخالف نظام و یک سال حبس تعزیری به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام
4- ساسان واهبی وش: نود و یک روز حبس تعزیری به اتهام عضویت در گروه مخالف نظام و نود و یک روز حبس تعزیری به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام
5- سید بیوک سید لر: رئیس دادگاه شعبه یک انقلاب، سید بیوک سید لر را از کلیه اتهامات وارده تبرئه کرد.
البته هنوز این رای، به همه متهمان پرونده ابلاغ نشده است. این رای، ظرف بیست روز پس از تاریخ ابلاغ، قابل تجدید نظر خواهی است.
شاهرخ زمانی و محمد جراحی، همچنان در زندان تبریز در بازداشت موقت به سر می برند.
———————————
خبرهای این گزارش، از وبلاگ کانون مدافعان حقوق کارگر، تهیه شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر